W jaki sposób doskonałość w nauce przekłada się na rozpoznawalność uczelni i instytutów naukowych, a tym samym na zwiększenie wskaźnika sukcesu np. w ubieganiu się o granty międzynarodowe – na to pytanie szukali odpowiedzi uczestnicy dyskusji Round Table, która odbyła się 15 listopada 2019 w Łodzi, w ramach projektu z Horyzontu 2020 Alliance4Life. Towarzyszyły jej prezentacje sukcesów polskich naukowców oraz networking.
Alliance4Life to inicjatywa dziesięciu wiodących instytucji z obszaru life science z dziewięciu krajów UE-13, której celem jest zlikwidowanie luki w europejskich badaniach i innowacjach w dziedzinie zdrowia. Członkowie Sojuszu połączyli siły i dzielą się dobrymi praktykami poprzez współpracę wspieraną przez Horyzont 2020.
Tematem przewodnim spotkania była doskonałość w nauce i jej wpływ na rozpoznawalność ośrodków naukowo-badawczych. Uczestnicy wydarzenia próbowali odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób doskonałość w nauce przekłada się na rozpoznawalność uczelni i instytutów naukowych, a tym samym na zwiększenie wskaźnika sukcesu np. w ubieganiu się o granty międzynarodowe. Gospodarzami spotkania byli prof. Lucyna Woźniak (Uniwerystet Medyczny w Łodzi) oraz prof. Toivo Maimets (Uniwersytet w Tartu), a uczestnikami spotkania przedstawiciele Krajowego Punktu Kontaktowego Programów Badawczych UE, Polskiej Akademii Nauk, polskich uczelni medycznych oraz ośrodków naukowo-badawczych z Łodzi. W swoim wystąpieniu otwierającym prof. Lucyna Woźniak podkreślała znaczenie udziału Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w dużych konsorcjach międzynarodowych tj. EIT Health czy EIP AHA dla zwiększenia skuteczności w realizacji projektów naukowo-badawczych.
Druga część spotkania poświęcona była prezentacji sukcesów wybranych naukowców i ośrodków naukowo-badawczych: Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, czy Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN.
Wnioski sformułowane w White Paper posłużyły jako zaczątek do dyskusji, której moderatorami byli prof. Lucyna Woźniak oraz prof. Toivo Maimets. W trakcie dyskusji uczestnicy zwrócili uwagę na kilka kwestii związanych z kreowaniem doskonałości naukowej, a co za tym idzie rozpoznawalności jednostek i uznania dla grup badawczych. Jedną z nich była kwestia rozdzielania w uczelni ścieżek zawodowych nauczyciela akademickiego i badacza, a także dylematy absolwentów medycyny, którym trudno łączyć ścieżki kariery lekarza-klinicysty i naukowca. Niektórzy z uczestników wskazywali, że struktura instytucji i zespołów jest bardzo zhierarchizowana, co utrudnia komunikację i proces dzielenia się wiedzą, a co za tym idzie budowania prawdziwie interdyscyplinarnych zespołów badawczych. Należy pracować na zwiększeniem otwartości wśród badaczy, czerpać z dobrych praktyk ośrodków zagranicznych, gdzie hierarchia nie jest tak silna. Jednym ze sposobów jest wspieranie mobilność naukowców, ze szczególnym uwzględnieniem doktorantów i młodych naukowców. Obecnie obserwujemy mniejsze zainteresowanie długimi wyjazdami naukowymi do ośrodków zagranicznych i należy podjąć działania mające na celu zmianę sposobu myślenia naukowców o takich wyjazdach – jako szansy na budowanie silnej pozycji w kraju i za granicą oraz budowania sieci kontaktów, które są źródłem informacji i środków na badania.
Po części oficjalnej Round Table (program spotkania) organizatorzy przewidzieli czas na networking i rozmowy kuluarowe.
